Charlie.B wrote:Quiero que al tocarte sepas que el mundo sólo duele cuando tu no estás ... y es que no quiero un despertar los quiero todos ... Puestos a pedir quiero ser capaz de sentir por ti, quiero ser tu piel y que me duela a mi, tu única verdad, tu “no puedo más”, tu “querer seguir”, quiero ser la sangre que te hace vivir, quiero ser los besos que existen por ti ... un puñao de amor si no es bastante con el que mis manos puedan darte todo ... quiero serlo todo …
Ostia niño...Qué cosa más bonita,en serio.A lo mejor te merecía la pena decirlo,seguro que a la persona a la que vaya dirigido le emociona mucho más
Muchas gracias BeSo_DeL_iNfIeRnO ... ojalá , pero por desgracia no es sufieciente con querer más que a nada en el mundo a una persona ...
perdona que no esté en mi sitio, pero es que estoy totalmente perdido, me gana en todo lo que hemos vivido ...
Otra vez golpean en mi pecho tus labios, una y otra vez golpean y no sé como he de evitarlo ... otra vez te encuentro en todo lo que hago ...
Charlie.B wrote:Quiero que al tocarte sepas que el mundo sólo duele cuando tu no estás ... y es que no quiero un despertar los quiero todos ... Puestos a pedir quiero ser capaz de sentir por ti, quiero ser tu piel y que me duela a mi, tu única verdad, tu “no puedo más”, tu “querer seguir”, quiero ser la sangre que te hace vivir, quiero ser los besos que existen por ti ... un puñao de amor si no es bastante con el que mis manos puedan darte todo ... quiero serlo todo …
Ostia niño...Qué cosa más bonita,en serio.A lo mejor te merecía la pena decirlo,seguro que a la persona a la que vaya dirigido le emociona mucho más
Muchas gracias BeSo_DeL_iNfIeRnO ... ojalá , pero por desgracia no es sufieciente con querer más que a nada en el mundo a una persona ...
Ojalá llegue el momento en el que eso baste y sea suficiente para cualquier cosa...Ánimo
Mayoi nagara demo ii aruki dashite mou ikkai
(Está bien perderse para comenzar a caminar una vez más)
Te lo dije en su día....eso siempre saldrá a la luz, y yo siempre seré la mala del cuento. El pasado no se puede cambiar, y los echos tampoco. Te lo dije, y no me hiciste caso.
Nosotros no queremos su dinero, es más, nos da asco el dinero...
Nosotros hemos venido con un próposito mucho más humano, mucho más digno, mucho más revelador, mucho más sabio que el dinero...nosotros hemos venido a darles un regalo....SER LIBRES
Ehh, me gustaría saber de ti y ver como te va todo y echar un rato grande hablando.
Es dificil decir que es imposible, cuando el sueño de ayer, puede ser la esperanza de hoy y la realidad de mañana... como los sentimientos, la evidencia se demuestra, no se proclama
- Flipo con tu rana, y yo decía que mi sapo es raro!!!!! Vamos ni de coña, al menos mi sapo no me monta un pollo en medio de la calle porque estoy tomando una cerveza con un amigo, me lo monta luego por msn porque hace seis meses discutimos sobre el olor de las nubes
xDD. Ahora en serio, no quieras defenderla, te está anulando.
"Nació con el don de la risa y con la intuición de que el mundo estaba loco. Y ese fue todo su patrimonio..."
[...]M’agradaria poder creure que aquelles paraules van ser tan de debó com ho eren en aquell moment. I les confesions, i les paranoies, i els t’estimo que al principi no sé si volien dir ben bé t’estimo, un t’estimo que amb el temps sí s’ha convertit en un t’estimo i és llavors quan me’l callo.[...]La teva olor era la mateixa que quan et vaig conèixer, però més madura, menys infantil, preadolescent. Enlluernadora, fascinant. Com t’ho diria? Encara molts anys després, quan passo per allà, recordo aquelles hores amb una melangia dolça que no et sabria definir millor que així.[...]Ets desconcertant. Sí, la paraula és aquesta. Desconcertant de tan repel•lent i dolç alhora, de tan tendre i seriós quan vols, de tan comprensiu però tan capullo (perdona’m l’expressió, petit idiota, però és així). Desconcertant de tan perfecte. Perque, sí, ara que sé que no llegiràs això mai, puc dir-t’ho amb totes les lletres: perfecte. Però perfecte perque tens defectes, imperfeccions, i alguns defectes grossos fins i tot.
Em sembla absolutament surrealista que jo estigui escrivint això, donada la
meva (la nostra) trajectòria.[...]I, en fi, la realitat actual és cruel. Però sóc conscient de que tancar els ulls i sentir-te a la vora, si no ha canviat en tots aquests anys, tampoc canviarà ara. Crec que el màxim gest d’amor al que penso aspirar de tu és tornar a parlar com abans. Perque necessito algú amb qui discutir si la felicitat i la perfecció existeixen i riure entre dents; necessito algú amb qui barallar-me, amb qui sincerar-me, perque hi ha coses que només te les puc dir a tu, perque ets l’única persona del món que sé del cert que em pot entendre, tot i que molts cops en realitat no m’entenguis i et posis a replicar-me qualsevol altra cosa; perque ets l’única persona a qui he explicat les meves pors de nena covard, les meves alegries, els meus triomfs, el meu dolor quan hi era i quan no, la meva música, tot el meu Univers. Perque, al marge de tot, deixant de banda si estic enamorada o no (que em sembla que, ara mateix, és el que menys importa), i et juro que em costa molt dir-t’ho fins i tot sent conscient de que no ho llegiràs, t’estimo.
Me gustaría poder creer que aquellas palabras fueron tan ciertas como lo eran en aquel momento. Y las confesiones, y las paranoyas, y los te quiero que al principio no querían decir exactamente te quiero, un te quiero que con el tiempo sí se ha ido convirtiendo en te quiero y es ahora cuando me lo callo.[...]Tu olor era la misma que cuando te conocí, pero más madura, menos infantil, preadolescente. Deslumbrante, fascinante. ¿Cómo te lo diría?Todavía muchos años más tarde, cuando paso por allí, recuerdo aquellas horas con una melancolía dulce que no te sabría definir de otra manera más que así. [...] Eres desconcertante. Sí, la palabra es esa. Desconcertante de tan repelente y dulce al mismo tiempo, de tan tierno y tan serio cuando quieres, de tan comprensivo pero tan capullo (perdóname la expresión, pequeño idiota, pero es así). Desconcertante de tan perfecto. Porque, sí, ahora que sé que no vas a leer esto nunca, puedo decirlo con todas las letras: perfecto. Pero perfecto por tus defectos, imperfecciones, por tus defectos que incluso son grandes defectos. Me parece totalmente surrealista que yo esté escribiendo esto, dada mi (nuestra) trayectoria. [...] Y, en fin, la realidad es cruel. Pero soy consciente de que cerrar los ojos y sentirte a mi lado, si no ha cambiado en todos estos años, tampoco va a cambiar ahora. Creo que el máximo gesto de amor al que pienso aspirar de ti es volver a hablar como antes. Porque necesito alguien con quien discutir si la felicidad y la perfección existen y reír entre dientes; necesito alguien con quien pelearme, con quien sincerarme, porque hay cosas que solo te las puedo decir a ti, porque eres la única persona a quien he explicado mis miedos de niña cobarde, mis alegrías, mis triunfos, mi dolor cuando estaba ahí y cuando no, mi música y todo mi Universo. Porque, al margen de todo, dejando a un lado si estoy enamorada o no (que me parece que, ahora mismo, es lo que menos importa), y te juro que me cuesta mucho decírtelo hasta siendo consciente de que no lo vas a leer, te quiero.
"Quien quiera nacer, tiene que destruir un mundo..." (H.Hesse)
Dia a dia dsd el moment q malce fins el moment q m gite m dic
1 i altre cop q mai as sgnificat rs x mi, q mai as existit..q tot el q creia sntir x tu era mntida, q els momnts al teu cstat eren pura ilusio..q tot frmava part dun cnte creat a la meua imaginacio..un cnte intrminable al qual una nit vaig scriureli un fnal snsa adonarme, i q dspres vaig intntar sborrar..xro ixes maleids lletrs no sen anaven..i q kda paraula tva, q dsgarrava un tros d mi cnform anava ntrant al meu cervell, mai havia sigut pronunciada..xro nse q s pitjor, si adonarm d q n tornaras, o sntir q t perdut creient q mai as stat..Se q la caguí, q la caguí d mala manra i antenc q n trnis, xro sq a pasat mes d 2 mesos i ia nse si n puc oblidart o sq n vull fero..Qi sap..alomillor stava cmençant a stimart i ni mhavia parat a plantejarmeu..deuria haver tingut mes clar el q sntia x tu..
HO SENT..sent havert dsabut..
Stic quasi segura d q no u llegiras..tal volta x aixo u scric..xro tstimo
Dia a dia desde el momento en que me levanto hasta el momento en que me acuesto me digo 1 i otra vez q nunka as signifikado nada para mi, q nunka as existido..q todo lo q creia sentir x ti era mentira, q los momentos a tu lado eran pura ilusion..q todo formaba parte d un cuento creado a mi imaginacion..un cuento interminable al cual una noche le escribi un final sin darme cuenta, i q despues intente borrar..xro esas malditas letras no se iban..i q cada palabra tuya, q desgarraba un trozo d mi conforme iba entrando en mi cerebro, nunka habia sido pronunciada..xro nse q es peor, si darme cuenta d q no volveras o sentir q t e perdido creyendo q nunka as estado..se q la cague, q la cague d mala manera, i entiendo q no vuelvas..xro sqe a pasado mas d 2 meses i ia n se si no puedo olvidarte o sqe no qiero hacerlo..quien sabe alomjor staba empezando a quererte i ni m habia parado a plantearmelo..deberia haber tenido mas claro lo q sentia x ti..
LO SIENTO..siento haberte decepcionado..
Stoy casi segura d que no lo leeras..qizas x eso lo escribo..xro te quiero
/no creo en una religion que me ofrece su perdon a cambio de mi dinero.
io no quiero tu bendicion que tu no eres mi pastor i io no soi tu borrego/