corrujas wrote:No sé si es tu favorita o no (tampoco sé si es mi favorita o no, pero se ha reproducido entre las primeras ), Janaeh, pero hoy me he puesto a escuchar a Chopin mientras estudio y joer cómo me recuerda a Polonia (más que ninguna otra cosa).
corrujas wrote:No sé si es tu favorita o no (tampoco sé si es mi favorita o no, pero se ha reproducido entre las primeras ), Janaeh, pero hoy me he puesto a escuchar a Chopin mientras estudio y joer cómo me recuerda a Polonia (más que ninguna otra cosa).
Nunca sabremos si verlo todo negro es una deformación óptica o una forma de lucidez, pero sabemos que no conviene tener ese punto de vista. (Fernando Alcántara)
corrujas wrote:No sé si es tu favorita o no (tampoco sé si es mi favorita o no, pero se ha reproducido entre las primeras ), Janaeh, pero hoy me he puesto a escuchar a Chopin mientras estudio y joer cómo me recuerda a Polonia (más que ninguna otra cosa).
no es de Chopin, pero a mi esta obra ME ENCANTA (y casi me vale un disgusto en mi examen final de la Guidholl, aunque al final me valió un sobresaliente )
Ahora mismo necesito esta canción. Me parece genial y vaya, la letra que tiene, no puede venir en momento más oportuno en el que me como bastante la cabeza y me estoy planteando todo mi futuro inmediato. Es lo que tiene esta etapa de incertidumbre.
...despues del ultimo adios
Le tengo miedo al dia que ya no estés aquí
a ese momento en el que te alejes de mí
le tengo miedo al día en que dejes de existir
y al no saber si podré o si querré vivir sin ti
Cuando ya estés lejos
cuando ya se apague tu voz
despues del ultimo adios
seguirás estando, dentro de mi corazón
Y el eco de tu voz..
Me desespera pensar en lo que será
despertar sabiendo que tu no vas a estar
se me cae el mundo ante la posibilidad
de no poder sentir ya tu presencia nunca más
Me da tanto miedo
el no saber respirar
o el no quererlo hacer más
y el que este vacio se me haga infinito y mortal
Temo a no ser capaz
de poder superar
el vertigo que me da
asomarme a ese inmenso pozo de tristeza y soledad
Temo a no ser capaz
de poder soportar
el dolor por tu ausencia
cuando sea demasiado tarde ya
Pienso y no lo quiero pensar
sueño y me da miedo soñar
no me atrevo a pensar en ti
lejos de aquí, lejos de mí.
Pienso y no lo quiero pensar.
Sueño y me da miedo soñar.
No me atrevo a pensar en ti, lejos de aquí, lejos de mí.
No me atrevo a pensar en ti, lejos de aquí, lejos de mí.
No me atrevo a pensar en ti, lejos de aquí, lejos de mí.
Cuando te hayas ido demasiado lejos.
Cuando ya estés lejos.
Cuando se apague tu voz. Después del último adiós.
Seguirás estando dentro de mi corazón.
Y el eco de tu voz será mi propia voz.
Y sólo un corazón será el que lata fuerte y sirva para darnos vida a los dos.
El eco de tu voz será mi propia voz,
y sólo un corazón será el que lata dandonos vida a los dos...
Es dificil decir que es imposible, cuando el sueño de ayer, puede ser la esperanza de hoy y la realidad de mañana... como los sentimientos, la evidencia se demuestra, no se proclama
no es de Chopin, pero a mi esta obra ME ENCANTA (y casi me vale un disgusto en mi examen final de la Guidholl, aunque al final me valió un sobresaliente )
Pos mira, no entiendo de música, desgraciadamente.
Pero me encanta también
Debes de dar gozo tocando el piano
Nunca sabremos si verlo todo negro es una deformación óptica o una forma de lucidez, pero sabemos que no conviene tener ese punto de vista. (Fernando Alcántara)
He visto una luz
Hace tiempo Venus se apagó
He visto morir
Una estrella en el cielo de Orión
No hay señal
No hay señal de vida humana y yo
Perdido en el tiempo
Perdido en otra dimensión
Soy el capitán
De la nave tengo el control
Llamando a la Tierra
Esperando contestación
Soy un cowboy
Del espacio azul electrico
A dos mil millones de años luz
De mi casa estoy
Quisiera volver
No termina nunca esta misión
Me acuerdo de ti
Como un cuento de ciencia ficción
No estoy tan mal
Juego al poker con mi ordenador
Se pasan los dias
No hay noticias desde la estación
Por los cientos de españoles que aguantamos el frío de Londres el viernes, por cantar todos a una, por la morriña compartida, porque todos nos queríamos, porque aquello no era Brixton, era una pequeña España...
Por todas esas personas que me hicieron reír y quedarme sin voz, por los buenos momentos del viernes, por aquella frase...
Y por mis compañeros de penas Alicia, Fernando, Idaira, Txom, Marisol, Eva, Sebas, Almu, Víctor y Jorge!!
Hermana mapixista
Gorf@s power - Kaladas y palestinos
Esto es mitad Algo lindo, mitad cancion dedicada, a dos personillas que han hecho (una vez más) que la tarde de hoy fuera increible, gigante. Rocío y Adrián. Por convertir cualquier momento en un momento de fiesta, por hacer que mi madre se fuera llorando, pero de alegría, por una tarde de parque, por un "Tito Maga"!!! a gritos, por las lágrimas, por la emoción, por cuidarme tanto cada uno a su manera, por ser los integrantes de este mundo de tres, del auténtico reino de Dios. Por quererme tanto y de una manera nunca antes imaginada, nunca antes soñada. No tengo palabras, nunca las tengo, GRACIAS.
GIGANTE
Lo nuestro es una crisálida que se está abriendo
Es el Big-Bang, dos bocas que al chocar forman un sólo cuerpo
Y es temblar, es vivir prescindiendo del suelo
También es ver tu espalda que mejora el universo
Tus ojos son los de una madre tras un nacimiento
Lo nuestro es como una flor que surje en plena zona cero
Y es saber que hay que dar todo en solo un instante
Y entender que el Génesis comienza en tus tirantes
Y todo lo demás pasa de largo es insignificante
Y todo lo que hay entre tú y yo es tan bonito es gigante
Y todo lo demás es tan pequeño es insignificante
Y todo lo que hay entre tú y yo es tan bonito es gigante
Lo nuestro es como un beso brutal en la avenida
Tu cara está llevándose de viaje mis heridas
Lo nuestro es una bomba de confeti en cada esquina
Tu boca la hizo Dios en un día de suerte
La boca es el segundo que tardé en conocerte
Y ahora tú me acercas la manzana hasta los dientes
Y todo lo demás pasa de largo y no es importante
Y todo lo que hay entre tú y yo es tan bonito es gigante
Y todo lo demás es tan pequeño es insignificante
Y todo lo que hay entre tú y yo es tan bonito es gigante
(Marwan)
Gracias, el mundo soñado por los angeles, es el nuestro. Os quiero.
maga wrote:Esto es mitad Algo lindo, mitad cancion dedicada, a dos personillas que han hecho (una vez más) que la tarde de hoy fuera increible, gigante. Rocío y Adrián. Por convertir cualquier momento en un momento de fiesta, por hacer que mi madre se fuera llorando, pero de alegría, por una tarde de parque, por un "Tito Maga"!!! a gritos, por las lágrimas, por la emoción, por cuidarme tanto cada uno a su manera, por ser los integrantes de este mundo de tres, del auténtico reino de Dios. Por quererme tanto y de una manera nunca antes imaginada, nunca antes soñada. No tengo palabras, nunca las tengo, GRACIAS.
Mi animal delicado,
quiénes amamos de esta forma,
estamos exentos de por vida.
Heridos de verdad
para siempre
y para nunca.
Ya te lo he dicho: soy la mujer más feliz del mundo cuando os veo a los dos jugar y reir, incluso cuando os poneis chungos y me desplazais como esta mañana ¬¬ xDD. GRACIAS por crear conmigo y con el enano este mundo de tres, el mundo soñado por los ángeles. Te quiero.
"Nació con el don de la risa y con la intuición de que el mundo estaba loco. Y ese fue todo su patrimonio..."
maga wrote:Esto es mitad Algo lindo, mitad cancion dedicada, a dos personillas que han hecho (una vez más) que la tarde de hoy fuera increible, gigante. Rocío y Adrián. Por convertir cualquier momento en un momento de fiesta, por hacer que mi madre se fuera llorando, pero de alegría, por una tarde de parque, por un "Tito Maga"!!! a gritos, por las lágrimas, por la emoción, por cuidarme tanto cada uno a su manera, por ser los integrantes de este mundo de tres, del auténtico reino de Dios. Por quererme tanto y de una manera nunca antes imaginada, nunca antes soñada. No tengo palabras, nunca las tengo, GRACIAS.
Mi animal delicado,
quiénes amamos de esta forma,
estamos exentos de por vida.
Heridos de verdad
para siempre
y para nunca.
Ya te lo he dicho: soy la mujer más feliz del mundo cuando os veo a los dos jugar y reir, incluso cuando os poneis chungos y me desplazais como esta mañana ¬¬ xDD. GRACIAS por crear conmigo y con el enano este mundo de tres, el mundo soñado por los ángeles. Te quiero.
:O Y tu eres la chunga que hace un ratito, en el bus, me puchaba y miraba mal por haber escrito esto? Porque te quiero y tengo el puré de patata al fuego, que si no, te habrías ganado una colleja, eah.
Avui, entre somnis perduts
es desfà la mirada barrejada en aquest fum
Avui, el meu món ha caigut vaig muntant cada peça d'un nou joc on faltes tu
Si vols tornem a començar
dient-nos mentides
Si vols juguem a imaginar
curant les ferides
Perquè no és fàcil intentar
esborrar petjades que han fet mal
no és tan fàcil si sóc tan fràgil
Donar-te una oportunitat
fent veure que res no ha passat
no és tan fàcil perquè sóc fràgil
Fràgil
Avui, tinc més ganes de tu
porto el teu equipatge tatuat entre els meus murs
Avui, preguntant al futur
el silenci contesta, potser la resposta ets tu
Si vols tornem a començar
dient-nos mentides
Si vols juguem a imaginar
curant les ferides
Perquè no és fàcil intentar
esborrar petjades que han fet mal
no és tan fàcil si sóc tan fràgil
Donar-te una oportunitat
fent veure que res no ha passat
no és tan fàcil perquè sóc fràgil
Fràgil... http://es.youtube.com/watch?v=PjZCo26upJk
Traducción: Hoy, entre sueños perdidos,
se deshace la mirada mezclada en este humo
Hoy mi mundo ha caido
voy montando cada pieza de un nuevo juego donde faltas tú
Si quieres volvemos a empezar
diciéndonos mentiras
si quieres jugamos a imaginar
curando las heridas
porque no es fácil intentar
borrar huellas que han hecho daño
no es tan fácil si soy tan frágil
darte una oportunidad
haciendo ver que no ha pasado nada
no es tan fácil porque soy tan frágil,
frágil...
Hoy tengo más ganas de ti
llevo tu equipaje tatuado entre mis muros
Hoy preguntándole al futuro
el silencio contesta, quizá la respuesta eres tú
Si quieres volvemos a empezar
diciéndonos mentiras
si quieres jugamos a imaginar
curando las heridas
porque no es fácil intentar
borrar huellas que han hecho daño
no es tan fácil si soy tan frágil
darte una oportunidad
haciendo ver que no ha pasado nada
no es tan fácil porque soy tan frágil,
frágil...
"Quien quiera nacer, tiene que destruir un mundo..." (H.Hesse)
Hacía siglos que no escuchaba esta canción y, ahora que la he redescubierto, me parece aún más brutal. Tanto que necesito compartirla con todo el mundo. Para quien la quiera y, en especial, para Miriam y para mí:
Si em dius adéu,
vull que el dia sigui net i clar,
que cap ocell
trenqui l'harmonia del seu cant.
Que tinguis sort
i que trobis el que t'ha mancat amb mi.
Si em dius "et vull",
que el sol faci el dia molt més llarg,
i així, robar
temps al temps d'un rellotge aturat.
Que tinguem sort,
que trobem tot el que ens va mancar ahir.
I així pren, i així pren tot el fruit que et pugui donar
el camí que, poc a poc, escrius per a demà.
Que demà, que demà mancarà el fruit de cada pas;
per això, malgrat la boira, cal caminar.
Si véns amb mi,
no demanis un camí planer,
ni estels d'argent,
ni un demà ple de promeses, sols
un poc de sort,
i que la vida ens doni un camí ben llarg.
I així pren, i així pren tot el fruit que et pugui donar
el camí que, poc a poc, escrius per a demà.
Que demà, que demà mancarà el fruit de cada pas;
per això, malgrat la boira, cal caminar.
Que tengamos suerte
Si me dices adiós,
quiero que el día sea limpio y claro,
que ningún pájaro
rompa la armonía de su canto.
Que tengas suerte
y que encuentres lo que te ha faltado
en mí.
Si me dices "te quiero",
que el sol haga el día mucho más largo,
y así, robar
tiempo al tiempo de un reloj parado.
Que tengamos suerte,
que encontremos todo lo que nos faltó
ayer.
Y así toma todo el fruto que te pueda dar
el camino que, poco a poco, escribes para mañana.
Que mañana faltará el fruto de cada paso;
por eso, a pesar de la niebla, debes caminar.
Si vienes conmigo,
no pidas un camino llano,
ni estrellas de plata,
ni un mañana lleno de promesas, sólo
un poco de suerte,
y que la vida nos dé un camino
bien largo.
Y así toma todo el fruto que te pueda dar
el camino que, poco a poco, escribes para mañana.
Que mañana faltará el fruto de cada paso;
por eso, a pesar de la niebla, debes caminar.
Destacaría algo más, pero es que en realidad no hay ni un verso que tenga desperdicio.